Co u Gini?

News tygodnia: gasienica Grazynka jest cma, gasienica inwazyjna w USA, w Polsce nieinwazyjna

To brudnica nieparka

Spoleczna obserwatorka wyborow

To ja:

Gasienica Grazynka

Rosnie od poczatku lipca.

Znalazlam ja w koszulce, wyszla z kokonu i zaczela sie ruszac w praniu (koszulka schla na dworze kilka dni)... wyjelam ja na trawe, ale potem zaczelam czytac, ze mozna z takiej gasienicy wyhodowac motyla (albo cme), wiec dalam jej troche lisci do testowania i rozpoczelam obserwacje...

2. Lipca:

Zauwazylam, ze lubi glownie liscie jabloni. Zjada ok lisci 2 dziennie, innych raczej nie rusza (z czeresni, sliwy, miety ani zadnej trawy). Wody nie pije, tylko czerpie ja z lisci, dlatego codziennie sprzatam jej sloik i dodaje nowy, swiezy pokarm. Codziennie tez wyprowadzamy ja na spacer na trawnik, aby miala troche oddechu;)

Obserwacja w toku. Wydaje mi sie, ze Grazynka (vel. Gini) jest dluzsza o ok centymetr. Podobno dopiero za ok 2-3 tygodnie zamieni sie w kokon... zobaczymy

przyszłam do pracy

nowy rekwizyt

aktywnosc fizyczna w pandemii

Każdy wybiera co lubi. Coś co odpowiada jego potrzebom i temperamentowi.

X biega, Y chodzi na długie spacery, Z jeździ na rowerze, a V nic nie robi, tylko planuje.

Bieganie to szybkość.

X lubi zmęczyć się w krótkim czasie: szybko i treściwie. Bez straty czasu, bez nudy. Szybki efekt endorfin i zmeczenia daje satysfakcje i motywacje do kolejnego ruchu.

Dla tych co zawsze gonią i walczą z czasem.

(wbrew zasady Antona, że "jeśli czas nas goni, to znaczy, że jesteśmy przed czasem").

Spacerowanie to powolność.

Y lubi chodzić na dłuższe i krótsze spacery. Raczej samotnie i spokojnie. Daleko i bez pośpiechu.

To ruch z celem refleksyjnym dla tych, co mają czas i poszukują celu... 

Kolarstwo Z to szybkość i długie dystanse.

Zmęczenie wydłużone w czasie, dla wytrwałych i tych, co nie szczędzą sobie czasu na przyjemności. To endorfiny rozlozone w czasie, domagajace sie coraz odleglejszych i dluzszych tras...

Większość V ma zapał dyskursywny, ale brakuje im wprawy w praktyce. Rozumienie dla sportu nie rosnie proporcjonalnie do motywacji wewnętrznej.

Ratuję Kopciuszka

Widoki

Warszawa

ALL THE THINGS THAT COULD HAPPEN NEXT...

bylamw Atenach, teraz jestem w Paryżu

Online!!!

Klimaty

 Maj chlodny, czerwiec tez nie zachwyca... za to spektrum pogody dopisuje tęczy;)

 Łapiemy pokemony, nie jeże...

 I wciąż uprawiamy wycieczki rowerowe... dzieci bez narzekania jadą 25-30 km. Potem zaczynają się schody...;)

Zima-wiosna

W nocy zima, rano przedwiosnie, potem wiosna, prawie lato... taki klimat;)

Kiedys to wszystko trzeba bedzie namalowac

Planuje pejzaze na plotnie...

Selfie

Jeden dzien wiosny

“W czasach zarazy”

Tytulowa fraza przewija sie przez internet i w tej chwili juz nie kojarzy sie wiekszosci z Marquezem.
Obecnie z ta fraza jest juz 610 tys wynikow w polskiej wyszukiwarce google - szkoda, ze nie monitorowalam tego wczesniej i nie mam porøwnania, ani nie sprawdzalam innych terminow, ktore teraz sa powszechne:
Epidemia, pandemia, kwarantanna, walka z koronawirusem.
Sytuacja zmienia sie niezwykle dynamicznie, nasze myslenie o tej rzeczywistosci (wczoraj, dzis i jutro... za kilka lat) - takze. [Wlasnie sie dowiedzialam, ze socjologowie z SGH i UMK otwieraja konkurs pamietnikarski “Zycie codzienne w czasach koronawirusa” - bardzo ciekawa inicjatywa, a UJ uruchamia badanie online na temat pracy zdalnej... Socjologowie sa zawsze w gotowosci;)
In memoriam spisuje tu moj kalenadarz ostatnich wydarzen:
I. W styczniu uslyszelismy o wirusie. Pod koniec stycznia wiedzielismy, ze rozchodzi sie po Europie, zaczely pojawiac sie pojedyncze przypadki. W sklepie osiedlowym rozdawano maseczki (31.stycznia 2020)...

II. W lutym podjelismy decyzje, ze i tak lecimy bezposrednim lotem na SriLanke.
Bylo super. No news about korona...
27 lutego wrocilismy do Polski - na lotnisku nie bylo zadnych kontroli, ani sladu zagrozenia (w przeciwienstwie do tego, co widzielismy, jak przylecielismy na SriLanke, gdzie na lotnisku bylo wojsko i kamery termowizyjne)
28 lutego pojechalismy na dwudniowy wyjazd integracyjny z CC - koronawirus nie byl tematem
W kolejnym tygodniu zaczely sie upowszechniac donieniesienia z Wloch - ludzie troche zartowali, niektorzy nosili maseczki, inni zaopatrywali sie w aptekach. Nie bylo paniki. Nie bylo informacji.
My bylismy na wszystkich zajeciach dodatkowych (scianka, zajecia ceramiczne, itp)
III. W pierwszy marcowy weekend mielismy maraton spotkan towarzyskich - Anton byl na urodzinach w sobote i niedziele, celka na trampolinach z kolezanka...
W poniedzialek, 9 marca, mialam spotkanie online z zespolem projektu, ktory mial miec zorganizowane spotkanie projektowe w Atenach 16-18.3. Grecy powiedzili, ze z ich perspektywy jest wszystko ok i zapraszaja. Podczas tego spotkania poprosilam kazdego o opinie i decyzje, czy jego zespol pojedzie. Na 5 krajow tylko Portugalczycy odmowili i to glownie z powodu profesorki, ktora miala kontakt z osoba zarazona.
We wtorek doniesienia zaczely wydawac sie grozne, nabralam watpliwosci i zadzwonilam do osob z mojego zespolu... podjelismy decyzje, ze wiezorem (w miare rozwoju sytuacji) napisze do wszystkich odwolujac spotkanie.
Ja zaczelam czuc sie przeziebiona - mialam bol gardla i pojawil sie kaszel...
Tego samego dnia rektor podpisal zarzadzenie zakazu wyjazdow sluzbowych.
Wieczorem dowiedzielismy sie, ze maja byc zamkniete szkoly i uczelnie od czwartku.
W srode byl ostatni dzien szkoly, pojechalismy autem, bo zagrozenie coronawirusem w miejscach publicznych... Ja na rowerze do pracy - tam mnostwo zebran z powodu sytuacji “awaryjnej”... Co godzine nowe wiesci i co godzine nowe spotkania zespolu rektorskiego wraz z pracownikami...
Tego samego dnia Anton uderzyl sie glowe, wiec do szkoly przyjechala karetka, bylismy w szpitalu - nic takiego na szczescie, ale zrobilam zdjecie z ogloszeniem gdzie dzwonic w razie podejrzenia choroby:

Poniewaz Anton byl ok, spacerkiem wrocilismy do domu i poszlismy ze znajomymi na pizze... pomyslalam, ze to moze byc ostatnie spotkanie w miejscu publicznym - i tak rzeczywiscie bylo... Umawialismy sie jeszcze na wycieczke rowerowa w swieta.
W czwartek dzieci zostaly w domu, wariowaly, potem z celka wyszlam jeszcze do optyka (do centrum handlowego!) zamowic okulary...
Normalnie Bylam tego dnia w pracy, ale juz podjelismy decyzje, ze wyjedziemy na Mazury, aby kolejny tydzien spedzic poza Warszawa.
W piatek, 13.3. Poszlam do pracy po to, aby podpisac wniosek o prace zdalna, zabralam pudla z rzeczami (+komputer). Spakowalam sie jakby na 10 dni. Ogromne ilosci jedzenia (zakupy zrobilismy z wyprzedzeniem ne wiedzac, co nas czeka na Mazurach), walizki z rzeczami oraz materialami szkolnymi dla dzieci zajely nam caly bagaznik. Wieczorem bylismy na wsi i od tamtego momentu, caly weekend spedzislimy na grzaniu domu i wysluchiwaniu wiadomosci o pandemii.
Na wsi nie spotkalismy nikogo. Do sasiadow tylko zadzwonilismy.
PO tygodniu ogloszono stan epidemii w Polsce i przedluzono przerwe w szkole do swiat...
W sklepach wprowadzono restrykcje:

Cdn.

Spacerek

Pierwszy dzien wiosny

wirus COVID-19

Na Mazurach

Po podrozy

Rondo ONZ